تو خودت که نمیدونی چه لذتی داره …

خیره شدن به چشمای نازت …

مگه میدونستی که چه حرمتی داره ؟

مدت ها نگاه کردن به صورت ماهت …

با این چشمای نازت ، با این صورت ماهت …

مگه میشه دل کند ،حتی یه لحظه ، از این عشق نابت؟

آمدنت بدون سلام بود…

رفتنت بدون خداحافظ…

چهـ جالب…

نهـ سلام بلد بودیـ …

نهـ خداحافظ…

شب از نیمه گذشته است و نمی دانم کدام سو بروم ؛ هراسان است چشمان خیس و سوزناکم ، صدایی می آید ، دگر بار برمی خیزم و ناهشیار به این طرف و آن طرف کوچه ی سرد و تاریک سر میزنم !
پلک هایم را کمی سنگینتر بر هم میگذارم ، اشک هایم آرام و داغ غلت میخورند…
حالا بهتر میبینم جای پای کهنه ی تو را که هنوز رنگ تازه ای بر خود دارند…
جای پایی که فقط می رفت و فکر برگشتن نداشت !
“نازی”

اولش رنج می کشی
یه خورده بیشتر یا یه خورده کمتر
بعد جدایی ها برات عادی می شن
زندگی همینه دیگه
جدایی پشت جدایی
زندگی جمع شدن نیست
جدا شدنه